لعنت

شاید بپرسی چرا خیلی وقت است که چیزی برایت نمینویسم

 

چندوقتی است که اختیار وجودم را به واژه های سرد و بیروح سپرده ام

گاهی از اعماق وجودم واژه ای خارج میکنم

تا شاید با صدای زیبایش باقی کلمات ذهنم را روی صفحه به رقص دربیاورد

اما همان مرغ کوچک خوش آوا هم در میان شعله های بیرحم افکار تلف میشود

تو معنی این کلمات را میدانی

تقصیر من نیست که سی مرغ احساساتم  سیمرغ نمیشود

برای اینکه بتوانم این تکه های کوچک زخم دیده را دوباره کنار هم جمع کنم و باز با همان کبوتر همیشگی به سمت تو روانه کنم لازم است در وجودم تنها تو باشی. خودت میدانی این نامه ها را تو برای خودت مینویسی اما از نگاهی که به تو زیباتر از انچه باور داری می نگرد.

 

کپی از وبلاگ دیگر!...